De Oude Heks

Mijn blogs kun je lezen op 'De Oude Heks'

Volle Maan

Het was een mooie dag, die vrijdag, maar ik had niet veel tijd gehad om er bij stil te staan. Allereerst moesten er een koffers en tassen gepakt worden, want ik ging een lange week op vakantie. Lief zou me alleen de weekends vergezellen, want met net een nieuwe baan kon hij geen vrij krijgen. Er is weinig afleiding waar ik heen ga, geen internet en televisie en radio zal ik ook niet gebruiken. Dus ik moet mezelf entertainen. Er ging dus een stapel boeken mee en ook nog allerlei spullen om soulcards mee te maken. Voor de rest hou ik het bij wandelingen en van de tuin genieten. Daarnaast moest ik ook nog de laatste voorbereidingen voor ons maanritueel van die avond doen. Ik was er al een paar weken mee bezig geweest, maar je kent het misschien wel, dat het idee wat je hebt langzaam rijpt ergens in je gedachten tot dat het vlak van te voren zijn juiste vorm aanneemt. In mijn geval zorgde dat voor nog wat voorbereidingen op het laatste moment. En toch ben ik altijd op tijd klaar, maar wel vlak van tevoren.

Flo zou eerst mij en dan Maris ophalen, zodat we niet teveel met onze spullen zouden hoeven sjouwen. Gezamenlijk reden we naar het strand, we hadden de kortste route door de duinen uitgekozen, maar besloten er toch om nog wat verder te wandelen door de duinen, zodat we bij een rustiger stuk strand uit zouden komen. Wat een super beslissing, want toen we een tijdje het pad volgden zagen we een vos midden op het pad staan. Ze bleef staan, ging zelfs nog even zitten en liet zich geduldig op de foto zetten. En toen we een paar mooie plaatjes geschoten hadden vervolgde ze haar weg weer. Wat een prachtig cadeau om zo de volle maansnacht te beginnen.

Ook de rest van de avond was perfect, onze gesprekken en het ritueel, het sloot allemaal zo mooi aan bij de thema’s waar we eerder deze cyclus mee gewerkt hadden dat het echt een bekroning was op de processen die we ingegaan waren. En alles was mooi. De zonsondergang aan de ene kant, de volle maan daar recht tegen over en daar tussen wij, die ons met elkaar en de godin verbonden.  Wij die loslieten en ons daarna weer openstelde om nieuwe andere dingen in ons leven toe te laten. En het was goed!

Ik kan niet anders zeggen, dan dat ik heel dankbaar ben voor deze avond, met zijn mooie ontmoetingen en inzichten.

In je eentje

Mijn vriendin Floriske heeft vorig jaar de Camino naar Santiago de Compostela gelopen. Gisteren hield ze daar een lezing en fotopresentatie over en natuurlijk was ik daarbij. Sommige foto's had ik al eens langs zien komen omdat ik haar verslagen op facebook volgde terwijl ze hem aan het lopen was. En ik herkende soms zelfs een locatie omdat ik daar ooit zelf geweest was. Het was een onderhoudende middag met leuk verhalen en prachtige foto's, want daar heeft Floriske een prima oog voor.

Bij mij rijst dan meteen de vraag of ik dat zelf ook zou kunnen, zo'n hele tocht in mijn eentje ondernemen. Want zij heeft hem helemaal alleen gelopen en wachtte soms zelfs tot de andere wandelaars al vertrokken waren, gelukkig vertrokken die vroeg en is Floriske niet bepaald een ochtend mens, dus dat viel allemaal precies op zijn plaats. Met alleen zijn heb ik wel wat, want ik trok me bijna drie jaar geleden ook een weekje helemaal alleen terug in de middle of nowhere. De hele week zag of sprak ik met niemand. alleen vijf minuutjes met de verhuurster die mijn ontbijt bracht en me vroeg of ik nog iets nodig had en of het goed met me ging. Ik had geen internet en maakte geen gebruik van televisie, radio of telefoon. Dat was een heerlijke week waarin spiritualiteit op een hoog plan stond, het was volle maan en Samhain in die week en waarin ik fijne inzichten had en ook veel over mezelf geleerd heb. Je kunt eigenlijk wel zeggen dat ik daarna een ander mens was. Het heerlijke is, dat ik volgende week weer ga, weer in mijn eentje want mijn Lief is net in een nieuwe baan begonnen en heeft dus geen vakantie. En omdat ik verlang om in het groen te zijn, ga ik daar heen. Ook lekker wandelen over dijken en langs de rivieren. Soms moet ik dan wel over hekken klimmen en kom ik ook op plekken waar niemand komt....

... maar zo'n Camino, zou dat iets voor mij zijn. Ik weet het niet, maar ik heb het gevoel dat er een zaadje geplant is, of het uit zal komen, kan ik nog niet zeggen.

Terug van weggeweest

Jaren geleden had ik al een blog met de naam Langzaam, groener en bewust. Het ging voornamelijk over bezuinigen, consuminderen en ecologisch leven. Omdat er best wel veel bloggers waren die daar over blogde dacht ik toen al in de grote hype te zitten, maar die begon eigenlijk pas een jaar geleden, toen iedereen het ineens hip vond om op te ruimen, minder te hebben en verantwoordelijker te eten. We waren de voorlopers toen en we hadden het niet eens door. Op een gegeven moment raakte ik uitgekeken op het bloggen over dat soort zaken en misschien ook wel op het bloggen. En met één druk op de knop verwijderde ik het hele blog. 

En nu is er die hernieuwde belangstelling voor het bloggen, met een iets andere invalshoek, een diepgeworteld verlangen om mij dichter bij de natuur te bevinden, om de deur open te doen en buiten te zijn. Dat valt niet mee voor een stadse heks, maar ik heb (en met mij mijn partner) de vaste overtuiging dat wij onze droom waar gaan maken. Geen idee hoe lang het duurt en wat we er voor moeten doen en voor op moeten geven, we gaan er voor. En daar ga ik hier over bloggen. Maar natuurlijk ook nog even over mijn leven op dit moment. Een stadsheks met een drive!

Liefs, Haagje